Tulad ng mabining hanging dumadapyo
sa mga pisnging namamanhid,
Sansaglit ang makita ka’y pumapawi
sa mga latay ng damdaming nalulumbay.
Ubod hirap man ng salasalabat na landasi’y
‘di magiging dahilan ng pagpanaw ng tuwa.
Gumuho man mga tore’t mapundi ang mga tala’y
‘di kailanman yayakapin ng karimlan
Ikaw, dahil ikaw ang bagwis, moog at kabiyak
ng pusong pumipintig lamang para sa’yo
Oh aking lakan, buhay at langit!
January 2, 2011
No comments:
Post a Comment