Re-runs

Muli niyang nilingon ang kanyang wristwatch. Makailang ulit niya na itong tinitingnan,nagbabakasakaling umabot pa siya.

"San ka? Aalis na ko!" text ni Maira. Lalong umaatikabo ang pagtagaktak ng pawis ni Chito. Basang-basa na ang kanyang damit. Nasanay na kasi ang katawan niya sa libreng aircon mula sa pinapasukang BPO company. Madali siyang nagta-type ng ire-reply nang pumasok ang tawag ng TL niya.Potek! Inis niyang pinindot ang cancel button at tinapos ang pagtype.Iipinadala ang mensahe.

Siksikan sa loob ng dyip. Palingon-lingon siya habang iniingatan ang isang pumpon ng gerberas na dinaanan pa niya sa Dangwa. Wala sa plano. Kapos sa budget. Hindi pa nagpa-tawad ang tindera. Nakadagdag pa sa pagkabwisit ni Chito ang maalinsangang panahon. Kasalukuyang binagbagtas ng sinakyan niyang dyip ang kahabaan ng Espanya kung saan napakaraming stoplight na maaaring umantala sa biyahe.  Lumiliit ang tyansa niyang maisalba ang relasyong iningatan niya ng halos isang taon. Ngayon sana ang anniversary nila ng babaeng pinakamamahal niya.

Aligaga niyang hinagilap ang cellphone nang biglang umalingawngaw ang kanyang message alert tone. Umaasa siyang text 'yun ni Maura na nagsasabing okay lang ang lahat, na siya'y hinihintay na nito sa kanilang binuong tahanan. “Why did you leave? I didn't permit you. You should've attended our team meeting. We'll talk when you report back to work.” text ni Lisa. Halatang-halata ang masidhing pagkadismaya sa kanyang mukha matapos basahin ang mensahe mula sa kanyang TL. Inis na inis si Chito.

Tumodo ang init ng kanyang ulo. Gusto niyang sapakin ang kanyang boss sa mga sandaling 'yon, hindi dahil sa reprimand o sa laman ng text, kundi siya ang dahilan kung bakit sila nag-away ni Maura. She's not sole to blame though. Natural na kasi sa team nila Chito ang tawagang “beh” na siyang pinagselosan naman ng kanyang girlfriend matapos nitong mabasa ang chat hsitory sa FB account niya. Sinubukan niyang mag-eksplika bago pumasok ng araw na iyon but to no avail. Tigas sa pagtatampo si Maura.

Isang kanto na lang bago ang tinutuluyan nilang dorm nang maging pula ang stoplight. Hindi yata sumasang-ayon ang pagkakataon. Mabilis siyang bumaba ng dyip na parang kotseng beating the red light. Humahangos siya nang marating ang kanilang kwarto.

Katahimikan ang bumungad sa kanya. Wala na si Maura. Dala ang lahat ng gamit. Walang katiyakan kung babalik pa.

Halos magkatas ang mga bulaklak sa pagkakapisil niya. Nanatili siyang nakatulos sa kinatatayuan habang minamasdan ang tila natatanging bagay na kasama niya sa silid na 'yon – ang bukas na laptop kung saan pauli-ulit na naka-play ang masasaya nilang larawan sa kanyang screen saver.

Nanginig si Chito nang lapitan niya ito. Nakalog-in pa pala ang FB account ni Maura. Nag-uunahan sa pagpatak ang kanyang mga luha nang mabasa ang chat feed, kasabay ng pagkatuyot ng mga pangarap.

Joey: Asan ka na beh?

Maura: Papunta po ako beh. Meet you there. :)

Muling tumunog ang kanyang phone. One new message. Si TL Lisa. 

“Walang trabahong madali. It's mind over matter guys. Thinkers are doers!”

Tama. Thinkers are doers. Paulit-ulit ang mga katagang ito sa isip niya. Parang mga re-runs ng palabas sa telebisyon.